ԲԱՐԵՐ, ՓԱԲԵՐ, ԱԿՈՒՄԲՆԵՐ
Եթե երեկոյան Ձեզ անհրաժեշտ է հանգստանալ, վայելել սիրելի ըմպելիքը և մոռանալ կենցաղային գործերը, ապա Երևանը, բացի հարուստ մշակութային կյանքից և համեղ խոհանոցից, Ձեզ կապահովի հաճելի ժամանցով: Երիտասարդների գիշերային կյանքը հիմնականում անցնում է բարերում և փաբերում է, որտեղ Դուք կարող եք համտեսել տեղական համեղ գարեջուր, գինի և զովացուցիչ ըմպելիքներ:
Երևանյան բարերն ու փաբերը հիմնականում գտնվում են քաղաքի փոքր կենտրոնում՝ Փարպեցի, Պուշկին, Սարյան և Թումանյան փողոցներում՝ «Բարերի և փաբերի թաղամասում»: Փաբեր և բարեր կան նաև Կասկադի հարակից տարածքում և Աբովյան փողոցում։ Քանի որ օբյեկտները միմյանց մոտ են գտնվում, մեկից մյուսն անցնելով, վստահաբար կգտնեք Ձեր ճաշակին համահունչ վայր: Օտարերկրացիներին ամենուր շատ ջերմ են դիմավորում, և յուրաքանչյուր օբյեկտ ունի անգլերեն լեզվով ճաշացանկ:
Երևանում փաբերն ավելի տարածված են, քան գիշերային ակումբները: Փաբերը հարմարավետ են, աշխույժ և միշտ մարդաշատ և միաժամանակ անվտանգ։ Ի դեպ, ծխելը Երևանի բոլոր փակ տարածքներում արգելված է։ Փաբերն ու բարերը բաց են ամբողջ գիշեր՝ ապահովելով տեղական և միջազգային դիջեյների տարբեր ժանրերի որակյալ երաժշտություն:
Հեշտ է հայտնվել «Բարերի և փաբերի թաղամասում», սակայն դժվար է թողնել այն: Բարի՜ ժամանց:
ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՈՀԱՆՈՑ
Պետք է փորձել
Հարիսա
Հարիսան ազգային խոր արմատներ ունեցող ծիսական և տոնական ուտեստ Է, որը պատրաստվում է հանդիսավոր օրերին՝ որպես միասնության, առատության և բարօրության խորհրդանիշ։ Ուտեստը պատրաստում են ցորենի ձավարով և մսով (հավ, ոչխար կամ տավար), որոնք երկար ժամանակ եփում են ջրով՝ անընդհատ հարելով փայտե թիակով, մինչև մածուցիկ զանգված դառնալը։ Մատուցման ժամանակ հարիսայի վրա լցնում են հալած յուղ։ Այս բաղադրությունը կապված է ցորենի պաշտամունքի հետ՝ որպես կյանքի և ազգի հարատևության խորհրդանիշ։ Ավանդության համաձայն՝ երբ Գրիգոր Լուսավորիչը դուրս է գալիս Խոր Վիրապից և գալիս Վաղարշապատ, որոշում է կոչունք կազմակերպել, այսինքն՝ հրավեր անել ու հյուրասիրել եկեղեցու շուրջ հավաքված ժողովրդին։ Ուտեստի պատրաստման համար ոչխարներ է մորթել տալիս ու կանչում երիտասարդներին, որպեսզի հարեն կերակուրը․ «Հարե՛ք սա»: Այդ արտահայտությունից էլ, ծագել է «հարիսա» անվանումը։
ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՄԻՉՔՆԵՐ
Պետք է փորձել
Հայկական բուսական թեյ՝ համեղ և բուժիչ ավանդույթ
Հայաստանը պատմությամբ, մշակույթով և ավանդույթներով հարուստ երկիր է, և այդ ավանդույթների անբաժանելի մասն է բուսական թեյի օգտագործումը։ Դարեր շարունակ հայկական բուսական թեյը եղել է և՛ համեղ, և՛ բուժիչ ըմպելիք՝ միավորելով բնության ուժն ու ժողովրդական իմաստությունը։ Հայկական թեյերը պատրաստվում են տարբեր բույսերի թարմ կամ չոր ծաղիկներից, տերևներից, սերմերից, մրգերից ու արմատներից։ Ամենահայտնի թուրմերն են՝ ուրցը, անանուխը, լորենին, երիցուկը, նուռը և այլն: Տեղացիների ամենասիրելիներից մեկը դաղձով կամ ուրցով թուրմն է, կամ էլ՝ երկուսը միասին: Բուսական թեյերը բացի համեղ լինելուց, ունեն նաև բազմաթիվ առողջարար հատկություններ։ Դրանք տարբեր հիվանդություններ բուժելու բնական և արդյունավետ միջոց են, և դրանց օգտագործումը խորապես արմատավորված է հայկական մշակույթում և ավանդույթներում: Երիցուկը հանգստացնում է նյարդային համակարգը և օգնում է թեթևացնել սթրեսը, անանուխը բարելավում է մարսողությունը, եղեսպակը հայտնի է հակաբորբոքային ազդեցությամբ, կարող է օգնել թեթևացնել կոկորդի ցավն ու հազը, ուրցը ամրապնդում է իմունային համակարգը։
